🦡 Morze Barentsa Na Mapie

Morze Arktyczne - Wyniki wyszukiwania dla zdjęć i ilustracjiWyświetl filmy dla morze arktycznePrzeglądaj dostępne zdjęcia i obrazy (12 825) dla słowa kluczowego morze arktyczne lub rozpocznij nowe wyszukiwanie, aby znaleźć więcej zbiorów zdjęć i wyniki

polski arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński hiszpański Synonimy arabski niemiecki angielski hiszpański francuski hebrajski włoski japoński holenderski polski portugalski rumuński rosyjski szwedzki turecki ukraiński chiński ukraiński Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń wulgarnych. Wyniki mogą zawierać przykłady wyrażeń potocznych. del mar de Barents Euroártico de Barents Sieć gazowa ze złóż Morza Barentsa do Unii Europejskiej, przez Szwecję i Finlandię Red de gas de los recursos del Mar de Barents hacia la Unión Europea a través de Suecia y Finlandia Arktyka wraz z regionem Morza Barentsa została uznana za obszar kluczowy w dokumencie wytycznych do polityki wymiaru północnego z 2006 roku. przyjętym w konsultacji z Rosją, Norwegią i Islandią. El Ártico, incluida la región del mar de Barents, está reconocido como una zona clave en el documento de orientación de 2006 de la Dimensión Septentrional, adoptado en concertación con Rusia, Noruega e Islandia. Oba państwa są pełnoprawnymi członkami Rady Państw Morza Bałtyckiego, Rady Euroarktycznego Regionu Morza Barentsa i Rady Arktycznej. Ambos países son miembros de pleno derecho del Consejo de los Estados del Mar Báltico, del Consejo Euroártico del Mar de Barents y del Consejo Ártico. Nasze położenie w północnej części Europy w pobliżu Morza Barentsa i Morza Norweskiego sprawia, że posiadamy ogromne zasoby ryb i owoców morza. La ubicación en el norte de Europa, cerca del mar de Barents y el mar de Noruega, ha significado poseer un stock de pescado abundante. uwzględniając deklarację o współpracy w Euro-arktycznym Regionie Morza Barentsa, podpisaną w dniu 11 stycznia 1993 r. w Kirkenes, Vista la Declaración sobre la cooperación euroártica en la región del Mar de Barents, firmada en Kirkenes el 11 de enero de 1993, Jest położona w zachodniej części Morza Barentsa, mniej więcej w połowie drogi między Spitsbergenem a Przylądkiem Północnym. La isla se localiza en la parte occidental del mar de Barents, aproximadamente a medio camino entre la isla de Spitsbergen y el cabo Norte. Współpraca w regionie Morza Barentsa Miliony ryb zmierzają z Morza Barentsa na tarło w okolice archipelagu Lofotów. Millones de bacalaos viajan desde el mar de Barents para desovar en las islas Lofoten. Wywieźli raporty o dwóch statkach kosmicznych wyłowionych z Morza Barentsa. Robaron informes de dos naves alienígenas retiradas del mar de Barents. Na północ nad Półwyspem Kolskim do Morza Barentsa. Por el norte, sobrevolando la península de Kola por el mar de Barents. Ponieważ znajdujemy się bardzo blisko Morza Norweskiego i Morza Barentsa, nasi rybacy mają ułatwiony dostęp do zasobów. Dada la proximidad al mar de Noruega y el mar de Barents, nuestros pescadores tienen fácil acceso a este bacalao. Nasze programy współpracy transgranicznej oraz europejski instrument na rzecz wspierania demokracji i praw człowieka wspomagają ludność lapońską zamieszkującą północno-zachodnią Rosję oraz inne rdzenne ludy w regionie Morza Barentsa. Nuestra cooperación transfronteriza, nuestro Instrumento Europeo para la Democracia y los programas de derechos humanos apoyan al pueblo sami en el noroeste de Rusia y a otros pueblos autóctonos de la región de Barents. Zatrzymujemy się na chwilę na skraju cyrku, który dominuje nad całą tundrą biegnącą w dół do Morza Barentsa. Nos detenemos por un momento al borde de un circo, que domina toda la tundra que corre hacia el mar de Barents. Dorsz z Morza Barentsa to nasze najważniejsze, komercyjne zasoby dorsza, stanowiące 93% naszych połowów. El bacalao del mar de Barents es nuestra población comercial más importante y representa el 93% de nuestras capturas. Każdego roku około tysiąca młodych ludzi pochodzących z regionu spotyka się, by rywalizować w Barents Games, jednej z wielu inicjatyw powstałych w ramach współpracy w regionie Morza Barentsa. Cada año, alrededor de un millar de jóvenes de la región se unen para competir en los Juegos de Barents, una de las muchas iniciativas de la Cooperación de Barents. W ramach moich obowiązków odwiedziłem miejsca, gdzie wydobywana jest ropa naftowa, czyli basen Morza Kaspijskiego, Morza Barentsa i Arabię Saudyjską. Como exige mi trabajo, he visitado los lugares donde se produce el petróleo: el Mar Caspio, el Mar de Barents y Arabia Saudí. Ławice składające się z milionów ryb zmierzają z Morza Barentsa na tarło w okolice archipelagu Lofotów, na północnym wybrzeżu. Bancos de millones de peces llegan desde el mar de Barents para el desove cerca de las islas Lofoten en la costa norte. W miarę jak obszar Unii zwiększa się, a jej granice zewnętrzne rozciągają się od Morza Barentsa po Morze Śródziemne, od Oceanu Indyjskiego po Atlantyk, znaczenie wysp we wszystkich głównych politykach wspólnotowych staje się oczywiste. A medida que la Unión crece, ampliando sus fronteras exteriores desde el Mar de Barents hasta el Mediterráneo, y desde el Océano Índico hasta el Atlántico, la importancia de las islas en todas las políticas comunitarias del primer orden resulta evidente. Z jednej strony mamy bardzo konstruktywne porozumienie rosyjsko-norweskie w sprawie Morza Barentsa, z drugiej strony mamy próbę prowadzenia polityki faktów dokonanych, również ze strony rosyjskiej. Por una parte, tenemos el constructivo acuerdo de delimitación entre Noruega y Rusia del Mar de Barents, mientras que por otra, también tenemos a Rusia intentando perseguir una política de hechos consumados. Pomoc wspólnotową udzielaną na podstawie niniejszego rozporządzenia należy skoordynować z innymi programami wspólnotowymi, a w szczególności z Europejskim Obszarem Gospodarczym, z uwzględnieniem Wymiaru Północnego, jak również współpracy w ramach Rady Euroarktycznego Regionu Morza Barentsa i Rady Arktycznej. La ayuda comunitaria establecida por el presente Reglamento se coordinará con otros programas comunitarios, especialmente con el Espacio Económico Europeo, teniendo en cuenta la Dimensión Septentrional, así como la cooperación en el contexto del Consejo Euroártico de Barents y el Consejo Ártico. Nie znaleziono wyników dla tego znaczenia. Wyniki: 27. Pasujących: 27. Czas odpowiedzi: 68 ms. Documents Rozwiązania dla firm Koniugacja Synonimy Korektor Informacje o nas i pomoc Wykaz słów: 1-300, 301-600, 601-900Wykaz zwrotów: 1-400, 401-800, 801-1200Wykaz wyrażeń: 1-400, 401-800, 801-1200

43–44 Rosja, część europejska Arkusze map nr 43 i 44 obejmują europejską część Rosji oraz obszary innych państw i mórz lub ich fragmentów: na północy – część Morza Barentsa i Morza Białego, na wschodzie – część Kazachstanu; na południu – Gruzję, Azerbejdżanu, Armenii, Turcji i Morza Czarnego; na zachodzie – Mołdawię oraz fragmenty Bułgarii, Rumunii, Ukrainy, Białorusi, Litwy, Łotwy, Estonii, Finlandii i Norwegii. Rosja (Federacja Rosyjska) była największą republiką z 15 republik wchodzących w skład ZSRR, zarówno pod względem liczby ludności, powierzchni, jak i siły polityczno-gospodarczej. 31 grudnia 1991 roku ZSRR przestał istnieć, a jego miejsce zajęła Federacja Rosyjska i 14 innych państw. Rosja to potężne państwo rozciągające się od wschodniej Europy poprzez północną część Azji aż po Ocean Spokojny – przez 11 stref czasowych w Europie i Azji. Jest największym państwem na świecie, o powierzchni około dwukrotnie większej od Stanów Zjednoczonych lub Chin. Długość jej granic lądowych wynosi 20,3 tys. km, morskich – 38 tys. km. Rozciągłość południkowa Rosji to prawie 4500 km, natomiast rozciągłość równoleżnikowa – 9000 km. Część europejska Federacji Rosyjskiej kończy się na wschodzie na górach Ural, a na południu na górach Kaukaz. Rosja europejska od wschodu graniczy z Kazachstanem, od południa z Gruzją, Azerbejdżanem i Ukrainą, od zachodu z Norwegią, Finlandią, Estonią, Łotwą, Białorusią oraz Litwą i Polską (poprzez obwód kaliningradzki). Powierzchnia Rosji, wynosząca ponad 17 mln km2, stanowi w przybliżeniu 1/6 powierzchni Ziemi, przy czym na część europejską przypada 25% powierzchni kraju i prawie 80% ludności. Europejska część Rosji zajęta jest przeważnie przez Nizinę Wschodnioeuropejską, zdominowaną przez krajobraz polodowcowy. w jej centralnej części rozciąga się pagórkowata, pocięta licznymi wąwozami Wyżyna Nadwołżańska, leżąca na prawym brzegu środkowej Wołgi oraz Wyżyna Środkoworosyjska, stanowiąca dział wodny między zlewiskami Morza Kaspijskiego, Czarnego i Azowskiego. Europejską część Rosji od azjatyckiej oddzielają góry Ural. Główne pasmo tych gór ciągnie się w kierunku południkowym od Morza Karskiego na północy do środkowego odcinka rzeki Ural na południu i oddziela Nizinę Wschodnioeuropejską od Niziny Zachodniosyberyjskiej. Długość tych gór wynosi ponad 2000 km, szerokość od 40 do 150 km, a dzielą się na: Ural Polarny, Północny, Środkowy i Południowy. Najwyższym szczytem jest Narodnaja o wysokości 1894 m położona w północnej części Uralu. Na południu Rosji, na pograniczu z Gruzją i Azerbejdżanem i między Morzem Czarnym i Kaspijskim leżą zaliczone już do Azji potężne góry Kaukaz, z najwyższym szczytem Elbrus (5642 m Góry te rozciągają się na długości około 1500 km i są szerokie na 110 do 180 km. Południowy wschód europejskiej części Rosji to Nizina Nadkaspijska, ciągnąca się wzdłuż północnego wybrzeża bezodpływowego jeziora, zwanego, ze względu na swą wielkość bliską 300 tys. km2 – Morzem Kaspijskim. Znaczną część niziny, prawie 50% stanowi największy pod względem powierzchni obszar depresyjny w Europie i Azji, położony nawet do 28 m Ze względu na niski poziom wód Morza Kaspijskiego nie ma tu zagrożenia zalewami wód jak w Holandii, gdzie morze znajduje się powyżej poziomu lądu. Rosja ma bardzo gęstą sieć wodną, a jej główną rzeką jest Wołga o długości 3530 km i delcie o powierzchni 19 tys. km2. Do Wołgi wpada ponad 200 rzek, z których główne to Kama i Oka. Dzięki bogatemu systemowi kanałów i sztucznych zbiorników wodnych, Wołga połączona jest z morzami: Białym, Bałtyckim, Czarnym i Azowskim. Inne ważne rzeki tej części Rosji to Dniepr, Don, Dwina i Peczora. Tutaj też znajdują się liczne jeziora, z których największe to Ładoga, Onega i Pejpus, którego część należy do Estonii. Na wielu rzekach wybudowano olbrzymie zbiorniki wodne i tak na Wołdze mamy zbiornik Rybiński, Samarski i Wołgogradzki, na Kamie – Kamski i Dolnokamski, na Donie – Cymlański. Największym miastem Rosji i jednym z największych w Europie jest jej stolica – Moskwa licząca 8,4 mln mieszkańców, będąca ważnym ośrodkiem przemysłowym, naukowo-kulturalnym i komunikacyjnym. Inne wielkie miasta to Petersburg, Niżny Nowogród, Samara, Kazań, Rostów nad Donem i Wołgograd. Skojarzenia związane z Rosją to przede wszystkim niezmierzone przestrzenie, to kolejni przywódcy wpływający na losy całego świata, to Moskwa z zabytkami takimi jak Plac Czerwony i Kreml, przebogate muzea, ulica Arbat o specyficznym klimacie i metro, które dziennie przewozi około 9 milionów pasażerów, to samochody Łada i Wołga, to białe noce w Petersburgu, to poezja bardów: Włodzimierza Wysockiego i Bułata Okudżawy, to wspaniała fauna i flora, to najdłuższa rzeka Europy – Wołga, to kraina jezior – Karelia, to szersze tory kolejowe. Wreszcie to wspaniała kultura: muzyka, teatr, opera, balet klasyczny, malarstwo, architektura, literatura, no i kuchnia z potrawami takimi jak bliny, zupa solianka, boeuf strogonow czy kawior...

Morze Kosmonautów. 66°S 44°E. / -66,000000 44,000000. Morze Kosmonautów ( ang. Cosmonauts Sea; ros. Море Космонавтов) [1] – morze przybrzeżne Oceanu Południowego rozciągające się u brzegów Antarktydy Wschodniej. Znajduje się między Morzem Riiser-Larsena (zachód) a Morzem Wspólnoty (wschód). Bitwa na Morzu Barentsa, znana też jako bitwa noworoczna, została stoczona 31 grudnia 1942 między okrętami brytyjskimi a niemieckimi, na północ od przylądka Nordkapp (Północnego), w obronie alianckiego konwoju JW-51B, jako rezultat niemieckiej operacji „Regenbogen”. Bitwa na Morzu Barentsa II wojna światowa, bitwa o Atlantyk Obraz przedstawiający bitwę na Morzu Barentsa Czas 31 grudnia 1942 Miejsce Morze Barentsa, na północ od Przylądka Północnego Przyczyna atak Niemców na konwój JW-51B Wynik taktyczne zwycięstwo Brytyjczyków Strony konfliktu III Rzesza Wielka Brytania Dowódcy Oskar KummetzAlfred Schemmel † Robert BurnettRobert Sherbrooke Siły 2 krążowniki ciężkie,6 niszczycieli 2 krążowniki lekkie,6 niszczycieli,1 trałowiec,2 korwety,2 patrolowce,14 statków Straty 1 niszczyciel zatopiony,1 krążownik lekko uszkodzony,ok. 340 zabitych 1 niszczyciel i 1 trałowiec zatopiony,1 niszczyciel uszkodzony,250 zabitych Położenie na mapie Arktyki 73°15′N 29°00′E/73,250000 29,000000 Podłoże i siłyEdytuj Podczas II wojny światowej bardzo istotne dla wysiłku zbrojnego ZSRR, na którym spoczywał główny ciężar walk lądowych z Niemcami, były dostawy sprzętu i zaopatrzenia z zachodnich państw alianckich, dostarczane drogą morską przez Arktykę. Konwoje statków spotykały się głównie z przeciwdziałaniem niemieckiego lotnictwa i okrętów podwodnych (U-Bootów), natomiast stosunkowo silna flota niemieckich okrętów nawodnych stacjonujących w portach północnej Norwegii, była używana jedynie na małą skalę. Wśród przyczyn tego była nieufność Hitlera wobec wartości bojowej okrętów nawodnych (spowodowana utratą pancernika „Bismarck”) oraz chęć zachowania floty do odparcia ewentualnej inwazji alianckiej na Norwegię. Pod koniec 1942 zdecydowano jednak przeprowadzić operację przeciw konwojom przy użyciu ciężkich okrętów nawodnych stacjonujących w Altafjordzie w północnej Norwegii. W tym czasie na froncie wschodnim toczyły się ciężkie walki o Stalingrad i istotne było dla Niemców osłabienie radzieckiego zaopatrzenia. Jednocześnie Hitler, niespokojny o los floty, wydał dyrektywy unikania starć z przeważającym przeciwnikiem, kiedy okręty niemieckie mogłyby zostać utracone. Operację nazwano Regenbogen (pol. tęcza). 30 grudnia 1942 niemiecki okręt podwodny U-354 wykrył aliancki konwój JW-51B płynący do ZSRR. Konwój JW-51B składał się z 14 statków handlowych przewożących materiały wojenne do ZSRR, w tym 202 czołgi, 2046 samochodów, 87 myśliwców, 33 bombowce, t oleju opałowego, t benzyny lotniczej i t innych materiałów wojennych[1]. Statki te eskortowane były przez niszczyciele brytyjskie: HMS „Onslow”, „Orwell”, „Oribi”, „Obedient” i „Obdurate” (typu O), starszy niszczyciel eskortowy HMS „Achates”, dwie korwety typu Flower (HMS „Rhododendron” i „Hyderabad”), trałowiec HMS „Bramble” i dwa patrolowce – uzbrojone trawlery „Vizalma” i „Northern Gem”. Eskortą dowodził komandor Robert St. Vincent Sherbrooke na „Onslow”. Daleką osłonę konwoju zapewniały dwa krążowniki lekkie HMS „Sheffield” i „Jamaica”, tworzące Zespół R (Force R), patrolujący na trasie konwoju pod dowództwem kontradmirała Roberta Burnetta. Konwój wypłynął z Loch Ewe 22 grudnia 1942, a jego eskorta dołączyła na Islandii 25 grudnia, po czym popłynął na północny wschód w stronę arktycznych portów ZSRR w Zatoce Kolskiej. Podczas sztormów 28 i 29 grudnia konwój uległ częściowemu rozproszeniu, odłączyło się pięć statków, niszczyciel „Oribi” i patrolowiec „Vizalma”. W celu nawiązania z nimi kontaktu wysłany został trałowiec „Bramble”. Trzy statki dołączyły do konwoju 30 grudnia, pozostałe podążały niezależnie do portu przeznaczenia. W celu przechwycenia i zniszczenia konwoju niemieckie dowództwo wysłało w morze wieczorem 30 grudnia zespół wiceadmirała Oskara Kummetza, którego trzon stanowiły dwa krążowniki ciężkie „Admiral Hipper” i „Lützow”, ten drugi należący do serii szczególnie silnych tzw. pancerników kieszonkowych. Ponadto w skład zespołu weszło 6 dużych niszczycieli: „Friedrich Eckoldt”, „Richard Beitzen”, „Theodor Riedel” (typu 1934/1934A) i Z29, Z30, Z31 (typu 1936A). Siły niemieckie zostały podzielone na dwa zespoły. „Admiral Hipper” z niszczycielami „Friedrich Eckoldt”, „Richard Beitzen” i Z29 miały zaatakować konwój od północnego zachodu, odciągając eskortę, a wówczas druga grupa z krążownikiem „Lützow” miała zniszczyć konwój od południa. StarcieEdytuj HMS „Onslow” (podobne „Orwell”, „Oribi”, „Obedient” i „Obdurate”) Starcie Niemców z konwojem odbyło się podczas nocy polarnej, w trudnych warunkach atmosferycznych, z opadami śniegu, a zespoły przeciwników były rozproszone, stąd starcie przebiegało dość chaotycznie i często zespoły nie miały precyzyjnej informacji o atakującym przeciwniku. Skutkiem tego były też pojedynki na stosunkowo małe odległości, przez co niemieckie krążowniki nie mogły odnieść korzyści z większego zasięgu artylerii. 31 grudnia ok. niszczyciel „Obdurate”, osłaniający konwój od południa, dostrzegł trzy niezidentyfikowane niszczyciele za konwojem na zachód od niego. Spotkanie nastąpiło około pozycji 73°15′N 29°00′E/73,250000 29,000000[1]. Przypuszczano, że napotkane okręty mogą być radzieckie, lecz kiedy ok. otworzyły ogień, zorientowano się, że konwój natrafił na Niemców. Niszczyciele „Onslow”, „Orwell”, „Obedient” i „Obdurate” ruszyły wówczas w kierunku okrętów niemieckich, a „Achates” pozostał przy konwoju, tworząc zasłonę dymną. Brytyjskie okręty były słabsze od niemieckich niszczycieli, jedynie „Onslow” i „Achates” uzbrojone były w działa kalibru 120 mm (ten ostatni tylko w dwa), a pozostałe w działa 102 mm, podczas gdy niemieckie niszczyciele miały działa kalibru 127 mm i 150 mm. Zespół niemieckich okrętów miał w składzie także ciężki krążownik uzbrojony w działa 203 mm. O ogień otworzył krążownik „Admiral Hipper”, najpierw do „Achatesa”, lekko go uszkadzając. Po bezskutecznej wymianie ognia z obu stron, manewrujące pod niecelnym ogniem brytyjskie niszczyciele zaczęły pozorować ataki torpedowe, nie chcąc tracić w niepewnych warunkach ich jedynego atutu, jakim były torpedy. Podstęp zadziałał i „Admiral Hipper” czasowo odstąpił na północ w obawie przed torpedami. Po pewnym czasie jednak ponownie ruszył w stronę brytyjskich niszczycieli i ok. zdołał poważnie uszkodzić czterema pociskami „Onslowa” (17 zabitych). Komandor Sherbrooke został ranny w głowę, lecz kontynuował wydawanie rozkazów, po czym dowodzenie siłami brytyjskimi przekazał na „Obedient” (kmdr ppor. Kinloch). Niszczyciele następnie dołączyły pod zasłoną dymną do konwoju, który zmienił w tym czasie kurs ze wschodniego na południowy. O „Admiral Hipper”, prześladując konwój od północy, natknął się na trałowiec HMS „Bramble” i uszkodził go. W celu dobicia trałowca odkomenderowano niszczyciele „Friedrich Eckoldt” i „Richard Beitzen” (Z29 pozostał w tym czasie w tyle). Trałowiec został zatopiony przez „Eckoldta” o z całą załogą (120 ludzi)[2]. „Admiral Hipper” tymczasem zwrócił się ponownie na południe ku konwojowi, celnie ostrzeliwując ok. niszczyciel „Achates”, który później zatonął o (81 członków załogi uratował trawler „Northern Gem”, zginęło 113)[2]. „Hipper” uszkodził też lekko niszczyciel „Obedient”. W czasie walki Niemców z eskortą, od północy nadeszły zaalarmowane lekkie krążowniki brytyjskie Zespołu R, zaskakując Niemców. O otworzyły one ogień do „Hippera”, trafiając go szybko trzema pociskami 152 mm, które spowodowały umiarkowanie poważne uszkodzenia, przede wszystkim zalanie jednej z kotłowni, powodujące spadek prędkości[3]. Admirał Kummetz początkowo wziął ostrzał krążowników za pochodzący od niszczycieli brytyjskich, a po zidentyfikowaniu przeciwników jako krążowniki zarządził wycofanie się z boju na zachód, mimo że jego okręt był silniejszy od obu przeciwników. Jego ogień do krążowników był z kolei niecelny. Nadpływające w tym czasie na miejsce boju niszczyciele „Friedrich Eckoldt” i „Richard Beitzen” wzięły omyłkowo brytyjskie krążowniki za własne okręty. Gdy spostrzeżono pomyłkę, było za późno i ok. godz. salwami z niewielkiej odległości HMS „Sheffield” zatopił „Friedricha Eckoldta” z całą załogą i sztabem 5. Flotylli Niszczycieli (ok. 340 osób wraz z dowódcą flotylli KzS (kmdr) Alfredem Schemmelem)[4]. „Richard Beitzen” uszedł pod zasłoną dymną. Pod koniec starcia „Beitzen” i Z29 osłaniały odchodzącego „Hippera”. Drugi zespół niemiecki z „Lützowem”, podchodzący od południa, minął tymczasem kierujący się na południe konwój i znalazł się na wschód od niego. „Lützow” zdołał jedynie o ostrzelać z odległości 3–7 mil zasłonięty dymem konwój, lecz ostrzał był mało skuteczny i uszkodzono tylko jeden statek[5] (wystrzelił 87 pocisków 280 mm i 75 pocisków 150 mm). Ponownie brytyjskie niszczyciele „Orwell”, „Obedient” i „Obdurate” zdołały utrzymać Niemców na dystans groźbą ataków torpedowych. Kierując się na północ na spotkanie z „Hipperem”, „Lützow” natknął się na brytyjskie krążowniki i obie strony otworzyły ogień, lecz następnie krótko po południu zerwały kontakt w obawie przed atakami torpedowymi z obu stron. Zespół R trzymał się jeszcze przez pewien czas za Niemcami, nie podchodząc z obawy przed atakami torpedowymi niemieckich niszczycieli i upewniając się, że niemiecki zespół odchodzi. Wszystkie statki konwoju dotarły następnie do portu przeznaczenia. PodsumowanieEdytuj Starcie było porażką Niemców, którzy mimo znacznej przewagi jakościowej swoich okrętów i potencjalnie dobrego planu ataku w dwóch grupach, nie zdołali rozbić konwoju, ponosząc porównywalne straty z zadanymi. Jedną z głównych przyczyn było pasywne dowodzenie niemieckimi krążownikami i niszczycielami, w odróżnieniu od śmiałych działań brytyjskich niszczycieli, powstrzymujących silniejszego przeciwnika. Dowodzący eskortą komandor Robert Sherbrooke został za to odznaczony Krzyżem Wiktorii. Bitwa miała dalsze następstwa, gdyż Adolf Hitler wpadł we wściekłość z powodu bezużyteczności okazanej przez ciężkie okręty nawodne i był bliski decyzji wycofania ich ze służby i złomowania na korzyść okrętów podwodnych. Konsekwencje ograniczyły się jednak do dalszego ograniczenia aktywności niemieckich okrętów nawodnych, z których część skierowano do rezerwy lub zadań szkolnych. Głównodowodzący Kriegsmarine wielki admirał Erich Raeder, między innymi na skutek tej bitwy, podał się 30 stycznia 1943 do dymisji i został zastąpiony przez Karla Dönitza. PrzypisyEdytuj↑ a b Andrzej Perepeczko, Admiral Hipper w: „Morza, Statki i Okręty” nr 1/2000, s. 55. Spotykane też są inne liczby. ↑ a b Straty według ↑ Władimir Kofman (Владимир Кофман): „Tjażiołyje krejsera tipa Admiral Hipper” (Тяжёлые крейсера типа „Адмирал Хиппер”), Moskwa 1996. ↑ Patjanin ( Патянин): „Esmincy tipa Leberecht Maass”, seria Morskaja Kollekcja 5/2004. ↑ BATTLE OF THE BARENTS SEA w serwisie BibliografiaEdytuj 9. September-December 1942 including BATTLE OF THE BARENTS SEA w serwisie Irwin J. Kappes: Battle of the Barents Sea . 621 118 624 213 174 650 373 132

morze barentsa na mapie